AKIL VE DUYGU ARASINDAKİ FARK
Zaferi çok fazla bekleyen ve düşünenler elde edemezler.
Zaferi duyguların ve kalbin insanları kazanır. Duyguların ateşi ve kalbin kışkırtması fedakârlıkla sonuçlanır.
Akılcı düşünce olarak adlandırdıkları şey ise kişiye şunu söyler:
“Kendini yorma ve fedakârlık yapma.”
Akıl genellikle soğuk ve durgundur. Fedakârlığa eğilimi yoktur. Düşünüp tartmaya meyillidir. Örneğin, kişinin duyguları ona:
“Çaba sarf et. Allah seni mükâfatlandırır.” dediğinde aklı:
“Malını azaltma.” der. Duygular:
“Kendini feda et.” derse Akıl:
“Kalırsan İslâm’a daha büyük katkı sağlarsın.” der ve böyle devam eder.
Bu yüzden görürüz ki; düşünürlerin ve filozofların sözleri gökyüzündedir ama gerçek yaşamları bir dağ eteğinde durgun geçer. Davet ettikleri şey ile yaşadıkları gerçek arasında büyük bir fark vardır. Bu yüzden bir kişi gençlik yıllarına çok dikkat etmelidir.
İdeal ile reel paralel olmalıdır. Günümüzde ideal olanla reel olan arasında bir açıklık var. Peygamber (s.a.v.) döneminde bunlar yapışıktı. İki ellerimizi birleştirdiğimiz gibi. Örnek verirsek bizim yaşadığımız hayatla zihnimiz örtüşmüyor. İşte örtüşmediği zaman iki unsur oluyor:
Kimisi yaşadığı hayatı reddediyor, kimisi de yaşadığı dini reddediyor.
21. yüzyılda Müslümanların konumu şu; ileriye doğru adımını atıyorlar ama kafaları geriye dönük fetva veriyorlar. Fetva, Peygamber (s.a.v.) zamanında yapışıktı. Zamanla açıldı. Günümüzde her hadiseyi rasyonalize ederek idealden hiç bu kadar uzaklaşılmamıştı.
Rabbim ideal olanı yaşamayı nasip eyle.
Allahümme amin…
