ORUC’U GÖNLÜNLE TUT; DÖNÜŞÜM YOLCULUĞUNU TAMAMLA!
Gök kubbenin altında yine mübarek bir Ramazan ayına kavuşmanın huzuru var.
Zamanın telaşı içinde kaybolmuş ruhlarımız, bu ayla birlikte bir limana sığınıyor sanki…
Ramazan, yalnızca oruç tutulan bir ay değil; aynı zamanda kalplerin yumuşadığı, ruhların arındığı, merhametin ve paylaşmanın zirveye ulaştığı mukaddes bir zaman dilimi…
Gecelerimizde sahurun mahzun sessizliği, sabır ve teslimiyetin derin yankısı var.
İftar vakti ezan sesleriyle sofralara çöken o tarifsiz huzur, aslında ilahi bir rahmetin içimize doluşu değil mi?
O anlarda yalnız açlığımızı değil, nefsimizi de terbiye ediyoruz. Çünkü Ramazan, sadece midenin değil, gönlün de oruç tutması demek. Dilin kötü sözden sakınması; gözlerin haramdan uzak durması; ellerin hayra uzanması demek.
Ve belki de en çok bu ayda farkına varıyoruz; bizler dünya telaşı içinde kaybolup giderken, bir köşede aç uyuyan bir çocuğun sessiz çığlığı var.
Bir annenin duaları var…
Bir yetimin gözyaşı var…
İşte Ramazan, bunları görmemizi sağlayan, kalbimizi vicdanla yıkayan bir rahmet yağmurudur.
Maneviyatın aydınlattığı sokaklarda yankılanan teravih sesleri…
Kadir Gecesi’nde semaya yükselen dualar…
Sahurda uykusunu bölüp ellerini açan müminlerin yakarışları…
Her biri, bu ayın bize sunduğu manevi hazzın bir parçası.
Ve Ramazan bittiğinde geriye kalan nedir?
Sadece tutulmuş oruçlar mı, kılınmış namazlar mı?
Hayır…
Ramazan’dan geriye kalması gereken, takva ekseninde değişen bir ruh, arınan bir kalp, yenilenen bir vicdandır.
Çünkü Ramazan, bir aydan öte, bir dönüşüm yolculuğudur.
Bu mübarek ayın kalplerimize huzur, ruhlarımıza inşirah getirmesi duasıyla…
