Gün geçtikçe zorlaşmaya başlayan bir hayatın içerisindeyiz. Peki, zor olan gerçekten hayat mı yoksa hayatımızın içindeki insanlar mı?
Şimdi bir zaman yolculuğuna çıkalım. Yıl 1532, hedef kişi Figânî.
Asıl adı Ramazan olan ve Trabzon’da doğan Figânî’nin uzun bir yaşamı olmamıştır. Ancak bu kısa yaşamına rağmen, kaside ve gazel türlerinde çığır açacak türden şiirler yazmıştır. Figânî, hitabet konusunda da başarılı olduğu için ona Çelebi denildiği de kaynaklarda yer almaktadır. Genç yaşta bu kadar başarılı olması birilerinin gözüne batacak olmalı ki, ona gözlerini kırpmadan iftira atmaları da uzun sürmemiştir. Figânî’yi çekemeyen birtakım eşraf, dedikodu çıkarmaktan geri kalmamıştır. Figânî sanki dönemin sadrazamı Pargalı İbrahim Paşa hakkında bir beyit yazmış gibi onu suçlamışlardır. Bu beyit İbrahim Paşa’nın kulağına gelmiş ve Figânî’nin katledilmesine sebep olmuştur. İşte o Farsça beyit:
“Dü İbrâhîm âmed be-deyr-i cihân
Yekî büt şiken şüd yekî büt-nişân”
(“Bu dünyaya iki İbrahim geldi; biri put kırdı, biri put dikti.”)
Derin araştırmalarım sonucunda bu beyit, iftira ve yanlış anlaşılmalar sonucunda Figânî’ye atfedilmiş ve onun sonunu hazırlamıştır. Ne yazık ki bu duruma şaşırmadım! Çünkü bazı insanlar kendisinden çok eminmiş gibi meyveli ağacı hiç düşünmeden çıkarları uğruna taşlar!
